نقد و بررسی blackberry priv

[ALIREZA]

شرکت‌های بزرگ برای اینکه بتونن گوشی‌های محبوبشان رو به‌ راحتی بفروشند، سعی میکنن برای راحتی استفاده از اون، از رابط کاربری اختصاصی خود استفاده کنن تا سادگی کار با اون رو برای خریدارانشان تبلیغ کنن و حتی اون رو به رخ شرکت‌های دیگه بکشند؛ اما بعضی دیگ به‌ یک‌ باره پوست میندازن و دست‌ به‌ کاری میزنن تا خود رو از بحران‌های اقتصادی یا حتی ورشکستگی دور کنن.

بلک‌ بری هم از همین شرکت‌هاست. گوشی «بلک‌بری پریو» (Black berry Priv) با هدف نجات‌ دادن بلک‌ بری از بحران‌های متفاوت تولید شده. بلک‌ بری همیشه سعی میکنه گوشی‌های لوکسی تولید کنه؛ اما برای اینکه فروش این مدل خاص رو هم بتونه کنترل کنه، تصمیمی گرفت که شاید خیلی هم ساده نبود. این تصمیم، انتخاب سیستم‌ عامل اندروید به‌ صورت پیش‌ فرض برای غول جدیدش هست که میشه تصور کرد که تصمیم خیلی ساده‌ای هم نبوده باشه.

حتما با شنیدن نام این برند؛ گوشی‌های فوق‌ العاده‌اش با طراحی‌های عجیب‌ و غریب در ذهنتان تداعی میشه؛ اما کمی صبر کنین، پریو رو از این دسته گوشی‌های عجیب‌ و غریب جدا کنید. پریو نه‌ تنها طراحی عجیبی نداره؛ بلکه فقط از پلاستیک و شیشه ساخته ‌شده. حتی قاب پشتی هم آن‌طور که باید و شاید در برابر خراش مقاوم نیست و به‌ راحتی پذیرای هرگونه خط‌ و خش کوچک و بزرگ هست. این قاب آن‌ قدر نرم هست که به کوچک‌ترین فشارها هم عکس‌ العمل نشان میده. این قاب کاملا ماهرانه و به‌ گونه‌ای پرداخت ‌شده که مانع سرخوردن گوشی از دستتان خواهد شد. کلید‌های مختلف گوشی هم در جای مناسبی قرار گرفتن. اگه شما هم مثل ما برایتان جالبه که بدونید کلید سوم بین کلید‌های کنترل صدا چه وظیفه‌ای داره، باید گفت که این کلید فقط برای نمایش منوی صدای گوشی کاربرد داره.

قاب جلویی گوشی طراحی ساده‌ای داره. تقریبا 70 درصد از جلوی گوشی رو نمایشگر اون پر کرده. نمایشگر روی قابی قرار گرفته که در حدود 2 میلی‌متر بالاتر از سطح معمول گوشی ست. این برآمدگی باعث میشه تا کاربر بتونه به‌ راحتی از حالت کشویی گوشی استفاده کنه. زیر این قسمت هم اسپیکر اصلی گوشی تعبیه ‌شده. لولا‌های حالت کشویی مرغوب هستن و با فشار کمی باز و بسته میشن.

طراحی گوشی خیلی زیبا و چشم‌ نواز به نظر میرسه؛ اما در برخی بخش‌ها نواقصی هم وجود داره؛ برای مثال هنگامی‌ که گوشی بسته اس، با فشار وارد کردن روی قسمتی که بالای صفحه‌ کلید قرار داره، کاملا متوجه فاصله‌ای میشید که بین صفحه‌ کلید و نمایشگر وجود داره. این فاصله رو میتونید از صدایی هم که هنگام فشردن اون قسمت ایجاد میشه، متوجه بشید.


تنها گوشی جدید و مدرن اندرویدی که همراه با صفحه‌ کلید فیزیکی عرضه ‌شده و با وجود پلاستیکی‌ بودنش در حدود 192 گرم وزن داره که بسیار قابل‌ توجه است. همچنین در حدود یک سانتی‌متر هم ضخامت داره. البته اگه علاقه‌مند به برند‌های منحصر به‌ فرد و لوکس باشید، تمامی این موارد، خود رو زیر نشان تجاری بلک‌ بری پنهان میکنن.

زبان طراحی گوشی که کشویی هست، طرفداران خاص خودش رو داره. طرفدارانی که کم هم نیستن و برای داشتن این گوشی حاضرند هر مبلغی رو پرداخت کنن، کسانی هستن که عادت دارن از صفحه‌ کلید فیزیکی استفاده کنن یا هنگام تایپ‌ کردن به اطرافشان نگاه کنن. اموری که عملا با استفاده از صفحه‌ کلید مجازی امکان‌ پذیر نیستن. تایپ‌ کردن با این صفحه‌ کلید فیزیکی هم مشکلات خاص خود رو داره؛ برای مثال هنگامی‌ که حالت کشویی بازه، سنگینی خاصی روی قسمت بالایی گوشی وجود داره که باعث میشه قسمت بالایی گوشی به سمت زمین متمایل بشه و این باعث میشه تا شما انرژی بیشتری صرف ثابت نگه‌ داشتن گوشی و کنترلش برای تایپ کنین.

استفاده از پنل اولد در گوشی پریو، شاهکاری برای بلک‌ بری محسوب نمیشه. این اولین باری نیست که این شرکت کانادایی در تولیدات خود از فناوری امولد استفاده میکنه؛ اما برای اولین بار است که از نمایشگری با لبه‌های خمیده استفاده میکنه. نمایشگری 5.4 اینچی که با لبه‌های خمیده‌اش در چپ و راست میتونه تراکمی برابر با 540 پیکسل در اینچ رو به تصویر بکشه. این تعداد پیکسل برای یک نمایشگر سطح بالا کاملا مناسب هست و استفاده از اون برای یک گوشی لوکس منطقی به نظر میرسه. این نمایشگر آن‌قدر به نمایشگر سامسونگ گلکسی S6 اج پلاس شباهت داره که احتمالا شما رو به یاد اون نمایشگر خواهند انداخت. البته لبه‌های منحنی نمایشگر پریو به‌ اندازه‌ی گوشی سامسونگ منحنی نیستن و تنها کمی انحنا داره تا فقط زیبایی خیره‌ کننده‌ای به اون ببخشه.


نمایشگر پریو تا حد امکان به صفحه‌ی لمسی نزدیک شده تا کاربر هنگام لمسش دشواری نداشته باشه. رنگ‌ها در این نمایشگر چشم‌ نواز و خیره‌ کننده هستن و این به استفاده از پنل‌های اولد مربوط میشه که رنگ‌ها رو با غلظت بیشتر از چیزی که هستن نمایش میدن و از عمق زیادی در رنگ سیاه برخوردارن.

این اولین باری هست که یک دوربین 18مگاپیکسلی برای یک گوشی موبایل انتخاب میشه. این دوربین همراه با دو فلش LED جداگانه با دو رنگ همراه شده. باید به همین توضیحات سخت‌ افزاری در مورد دوربین اکتفا کنیم و کمی در مورد کیفیت تصاویر ثبت‌ شده با این دوربین صحبت کنیم. کیفیت تصاویر ثبت‌ شده با دوربین پریو در حد عالی و منحصر به‌ فردی نیستن، اما کاملا راضی‌ کننده و برای یک گوشی موبایل مطلوب به نظر میرسن. تصاویر اشباع رنگ زیادی دارن، اما شفافیت و روشنایی مناسبی دارن و می‌تونید اطمینان داشته باشین در محیط‌های با نور کم هم تصاویر قابل‌ قبولی ثبت خواهید کرد. در تصاویر، رنگ‌ پریدگی و نویز وجود نداره و این برای دوربین موبایل مطلوب هست.


سنسوری 2 مگاپیکسلی با دریچه‌ی دیافراگم f/2.8 برای دوربین سلفی پریو انتخاب ‌شده. تنظیمات هم در مقایسه با دوربین اصلی تغییری نکردن. نکته‌ی جالب اینکه امکان ثبت تصاویر پاناروما با دوربین سلفی هم وجود داره. با توجه به رزولوشن و دریچه‌ی دیافراگم نباید انتظار زیادی از تصاویر این دوربین داشت؛ اما تصاویر در حد قابل‌ قبولی مطلوب هستن. امکان ضبط ویدئو‌هایی با رزولوشن HD و با سرعت 30 فریم بر ثانیه با دوربین سلفی پریو وجود داره.

انتخاب اندروید لالی‌پاپ نسخه‌ی 5.1.1 برای پریو همان تصمیمی ست که برای فروش بیشتر این گوشی و نجات بلک‌ بری از بحران گرفته‌ شده. پریو با این سیستم‌ عامل تقریبا یک گوشی با اندروید خالص هست. تمامی برنامه‌های پیش‌ فرض، منوها، تنظیمات و حتی نوع نمایش برنامه‌ها و ویجت‌ها همان‌هایی هستن که در اندروید ناب شاهدشان بودیم. تنها تغییراتی که به‌ ندرت میشه اونها رو دید، تغییر آیکون چند برنامه و اضافه‌ شدن بعضی از برنامه‌های اختصاصی بلک‌ بری مثل BBM و BBM Meeting است که اولی برای پیام‌ رسانی اختصاصی بین گوشی‌های بلک‌ بری کاربر داره و بعدی هم برای تنظیم قرار‌های ملاقات به سبک بلک‌ بری به کار میره.

اگه بلک‌ بری هم مثل اپل یا هوآوی راه‌ حلی برای استفاده از تراشه‌ا‌ی اختصاصی یا منحصر به‌ فرد داشت؛ حتما در بخش تراشه هم خاص‌ بودن رو به رخ بقیه می‌کشید؛ اما به‌ ناگزیر باید از تراشه‌ی تولیدی شرکت‌های نام‌ آشنایی مثل کوالکام استفاده کنه. در این گوشی مثل ال‌جی G4 از تراشه‌ی اسنپ‌دراگون 808 استفاده ‌شده. تراشه‌ای 20نانومتری که دو پردازنده‌ی اصلی 2 و 4 هسته‌ای داره؛ همچنین از سه گیگابایت رم به‌صورت 2کاناله هم در این تراشه بهره برده شده تا نهایت کارایی رو داشته باشه. اگر ضعف‌هایی رو که این تراشه‌ی 64بیتی در بخش پردازنده‌ی گرافیکی داره، نادیده بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که با این مجموعه‌ی سخت‌افزاری می‌تونید تقریبا هر انتظاری از پریو داشته باشین. هنوز برنامه یا بازی‌هایی تولید نشدن که این گوشی نتونه از پس اونها برنیاد.

این گوشی منحصر به‌ فرد، یک باتری معمولی 3410 میلی‌ آمپر ساعتی غیر‌ قابل تعویض از لیتیوم‌ یون داره. این باتری دارای قابلیت شارژ سریع هست و ازاونجایی که نمایشگر و تراشه‌ی پریو آن‌ قدر پرمصرف نیستن، این باتری دوام تقریبا زیادی داره و میتونه تا 2 روز استفاده‌ی معمولی، انرژی لازم برای روشن نگه‌ داشتن پریو رو تامین ‌کنه.

اما بازهم بلک‌ بری برای متفاوت‌ بودن دو حسگر تقریبا منحصر به‌ فرد رو برای این گوشی در نظر گرفته: حسگر ارتفا‌ع‌ سنج که در گوشی‌های زیادی وجود نداره و حسگر دیگه، مجاورت با امکان درک حالت‌های مختلف گوشی هست. با این سنسور گوشی به‌ صورت دقیق و با توجه به حرکات شما و گوشی، اشیا مجاور رو تشخیص میده و میتونه در زمان‌های صحیح دستورات خاصی رو انجام بده.

و نهایتا اینکه:

بیشتر‌کردن محبوبیت گوشی پریو با استفاده از سیستم‌ عامل اندروید، یکی از سیاست‌های بلک‌ بری برای ورود دوباره به حاشیه‌ی امن بازار هست. جدا از این مورد، لوکس بودن گوشی‌های بلک‌ بری از هیچ‌ کس پنهان نیست. پریو هم مثل بقیه کمی حس لوکس‌ بودن رو با خود همراه کرده؛ اما استفاده از پلاستیک به‌ جای کربن یا فلز در تولید این گوشی، میتونه اقبال خریدش رو کم کنه؛ اما ظاهر پریو همچنان چشم‌ نواز، وسوسه کننده و فریبنده اس و میتونه هرکسی رو از هر قشری به سمت خود جذب کنه. در کنار این طراحی، استفاده از صفحه‌ کلید فیزیکی و زبان طراحی کشویی باعث شده تا پریو طرفداران خاص خود رو هم داشته باشه. سخت‌ افزاری بر پایه‌ی تراشه‌ی اسنپ‌دراگون 808 به همراه سه گیگابایت رم، دوربین اصلی 18مگاپیکسلی با لنز شرکت اشنایدر کروزناخ و نمایشگر 5.4 اینچی با فناوری امولد، مواردی هستن که به‌ تنهایی جالب هستن و شانس خرید پریو رو بیشتر میکنن.





منبع : گوشیلو - digikala